In één adem uit - invloed van romans op poëzie

Onlangs werd in het weekblad De Groene Amsterdammer een lijst gepubliceerd van de eenentwintig belangrijkste romans van de pas begonnen 21e eeuw. Op die lijst prijkten boeken van Philip Roth, Arnon Grunberg, Sandro Veronesi, Dave Eggers en Marlene van Niekerk, schrijvers die volgens critici, schrijvers en uitgevers voorlopig het gezicht van de 21e-eeuwse literatuur bepalen. Zouden er onder deze romans boeken zijn die straks in andere literaire genres hun sporen nalaten? Of misschien al nagelaten hebben?

De festivaldichters werd gevraagd naar hun favoriete roman en de invloed ervan op hun poëzie. Kamran Mir Hazar uit Afghanistan en Carlos López Degregori uit Peru noemden opvallend genoeg dezelfde roman: Pedro Páramo, van de Mexicaanse schrijver Juan Rulfo, volgens Degregori door het fragmentarische karakter en het ontbreken van tijd ook te lezen als prozagedicht. Ursula Andkjær Olsen (Denemarken) en Christian Hawkey (Verenigde Staten) kozen Molloy / Malone sterft / Naamloos van Samuel Beckett. Welke invloed hebbent deze romans gehad op het werk van de dichters?

De dichters lezen fragmenten uit de romans en eigen werk dat ze zonder deze romans niet hadden kunnen schrijven. Acteur Hugo Koolschijn leest een fragment uit Molloy, in het Frans, de taal waarin Beckett de trilogie schreef.

Presentatie: Toef Jaeger

maandag 14 juni, 20.00 uur, grote zaal

Pedro Páramo vertelt het verhaal van de gelijknamige grootgrondbezitter en dorpstiran van Comala, een hoop stenen in de woestenij onder de brandende zon. Pedro Páramo heeft orde gebracht in zijn dorp, maar de rust die er heerst is kerkhofrust. De doden praten door in hun graven en vertellen, fluisterend en zuchtend, over zijn wandaden. Met een geraffineerde verteltechniek schildert Rulfo het beeld van de klassieke potentaat die zijn hele leven zijn dorp heeft geterroriseerd uit woede om het verlies van zijn grote jeugdliefde.

Beckett - Malone....jpg In dezelfde periode dat Samuel Beckett Wachten op Godot schreef, schreef hij ook de tragikomische romantrilogie Molloy/Malone sterft/Naamloos. De romans in de trilogie worden steeds minder samenhangend en waren volgens Beckett zelf sterk verbonden met zijn eigen gevoelens van verval, vervreemding en isolement. Molloy volgt de kreupeling Molloy op zijn zwerftochten en later de detective Moran die de opdracht krijgt Molloy te vinden; in Malone sterft lezen we het verslag van een man op zijn sterfbed; en in Naamloos heeft de verteller zelfs geen naam meer en nauwelijks een lichaam.