'Poetry must resist the intelligence almost successfully' - Wallace Stevens


Wallace Stevens (1879-1955), een welstellende heer van stand, advocaat bij een verze-keringsmaatschappij, die voldoende geld verdiende om er een paar dure liefhebberijen op na te houden. Zijn statige mansion in het duffe provinciestadje Hartford bood onder-dak aan antieke vaasjes uit China, likeurbonbons uit Parijs, bibliofiele uitgaven uit Enge-land, sigaren uit Havana en een beeldschone vrouw wier profiel op een of ander Ameri-kaans muntstuk prijkte. Al dat moois en lekkers was blijkbaar geen bezwaar om naast een succesvolle carrière als zakenman een van de belangrijkste stemmen van de moderne Westerse poëzie te worden.

WAS_Box_67_2_5.jpgZonder Wallace Stevens had de twin-tigste-eeuwse Amerikaanse poëzie er totaal anders uitgezien: minder filoso-fisch, minder abstract, minder erudiet, minder spiritueel, maar ook minder ko-misch en spitsvondig in haar kijk op de wereld en de verbeelding. Stevens is de dichter van de uiterste precisie die het beste van de Europese traditie wist te verzoenen met de uitdagingen en denkbeelden van Amerika. Zijn werk is zo rijk dat het vrijwel elke Amerikaanse dichter die na hem gedebuteerd is met een zware erfenis heeft belast. Boven-al liet hij een uiterst genietbaar oeuvre na dat ons nog steeds iets weet te ver-tellen over de relatie tussen poëzie en verbeelding, taal en werkelijkheid. We moeten hem eeuwig dankbaar zijn voor onsterfelijke gedichten als ‘The Snow Man’, ‘The Man with the Blue Guitar’ of ‘The Idea of Order at Key West’. Zo iemand laat je maar al te graag een beetje Nederlander zijn. Maar tussen de boot van Michiel en de geboorte van Wallace is zoveel tijd verstreken dat je in geval van de dichter moeilijk nog van een Nederlander in Amerika kan spreken.

foto: Wallace Stevens in 1931 © Huntington Library

Tijdens 'Poetry must resist the intellegence almost successfully' lezen de festival-dichters Christian Hawkey (Verenigde Staten), Michael Palmer (Verenigde Staten) en Hasso Krull (Estland) hun favoriete Stevens-gedicht en ze dragen voor uit eigen werk. Onder leiding van Stevens-kenner Bart Eeckhout bespreken ze waar en hoe Stevens’ benadering van kunst, muziek, filosofie en de comic spirit raakt aan hun eigen werk. Er is muziek van de Rotterdamse bariton en countertenor Meindert Velthuis, pianiste Rita Knuistingh Neven en celliste Nina Hitz. Zij vertolken twee liederen van componist Ned Rorem, gebaseerd op de Stevens-gedichten ‘A Child Asleep in Its Own Life’ en ‘A Clear Day and No Memories’.

Presentatie: Bart Eeckhout

  •  donderdag 17 juni, 20.00 uur - grote zaal

 Wallace Stevens - Laatste Hollander der Amerikanen © Tom van de Voorde - Festivalmagazine.pdf