Poem
Men had je alles mogen breken. Maar nietje stem. Ga nu niet spreken van verre pijn
maar leg me zwijgplicht op. Een klankloos
woord bijt in mijn keel, breekt af in mij in
lettergrepen. Ga liever dood dan nu te spreken.
Bloed, laat hem niet stollen. Aarde, kruip nog
niet op hem maar mors zijn woorden, laat ze
niet verbleken. Alles kan ik aan maar niet zijn
lekke stem. Smoor ze in mij. Straks klikt hij weg
dan is het stil en spoel ik weg met hem.
« back to the poet
