Poem
Voor Noha Al Hegelan
Voor Noha Al HegelanZo hoog was de aarde toentertijd
de vrouwen hingen was en wolken aan dezelfde lijn
engelen klampten zich aan hun rokken vast om te beletten
dat ze zouden meegaan met de verdwaalde zielen
Alles wat omging met water had een ziel
kruik kalebas teil
de emmers haalden de zielen op die verkommerden in onverschillige waterputten
Elke schim die bewoog was de schets van een geest
elk hanengekraai veranderde in een voorteken
de aankondiger van geboorten sprak luider dan de waterval
maar stiller dan de wind die heerste over binnen en buiten
en de arme velden verwijdde
en de horizon met een morgen terug drong wanneer de huizen krompen tot de grootte van kooien
De wijze vermeed de weg van de wind
die een man op zijn knie kon breken als een strohalm
translated by Jan H. Mysjkin
original title: 'Voor Noha Al Hegelan'
« back to the poet
